19. அமெரிக்காவில் ஒரு புனித பிம்பம்

சென்ற மாதம் ஓர் வடநாட்டவர் நடத்தும் விடுதியில் ஒருவாரம் தங்கியிருந்தேன். நான் நீண்ட நாட்கள் தங்கியிருப்பவன் என்பதாலும் இந்தியன் என்பதாலும் எப்போதும் அவருக்கு அதிக வேலையில்லா மாலைவேளைகளில் இருவரும் பொதுவான எதைப்பற்றியாவது பேசிக்கொண்டிருப்போம். பெரும்பாலும் அமெரிக்க வாழ்க்கையை பற்றி அல்லது அமெரிக்க நடப்புகளை(ஒரு கொசுறு செய்தி: அமெரிக்காவின் சிறு விடுதிகளில்(மோட்டல்) 65% இந்தியர்கள் கையில் உள்ளதாம்) பற்றியே சென்ற பேச்சுக்கள் அன்று இந்தியா பக்கம் திரும்பியது.

முதலில் இந்தியாவின் சமூக அக்கறையின்மை பற்றியதான பேச்சு பின்பு பொருளாதாரம் பற்றி திரும்பியது. இந்தியாவில் பெரும்பாலும் பணக்காரர்கள்தான் அதிக பணக்காரர்கள் ஆகிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் ஏழைகள் மிக ஏழைகளாகிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று சமூகத்தை வசைபாடிக்கொண்டிருந்தார். அதற்கான காரணம் அரசாங்கமென்றும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். நான் அதிகம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.

இப்படியாக சென்று கொண்டிருந்த பேச்சினிடையே "இப்போது பாருங்கள் தேவையில்லாமல் இடஒதுக்கீடு என்று தேவையில்லாமல் நாட்டின் முன்னேற்றத்தை தடுக்கிறார்கள்" என்றார். அட நம்ம பக்கம் வர்ராரே என்று சுதாரித்து "ஏங்க இடஒதுக்கீடு தப்பா" என்றேன். பின்ன தகுதியில்லாதவர்கள் வேலைக்கு வந்தால் நாடு எப்படி முன்னேறும் என்று ஆரம்பித்தவர் அதுபற்றியும் ஒரு பாட்டம் பேசித்தீர்த்தார். இடஒதுக்கீடு இல்லையென்றால் அவர்களை வேறு எப்படி முன்னேற்றுவது என்றால் அதற்கு பதிலில்லை. ஆனால் இடஒதுக்கீட்டை ஏற்கனவே அனுபவித்தவர்களே அனுபவிப்பதும் அந்த இடங்கள் காலியாக இருப்பதும்தான் பெரிதாக இருக்கிறது அவருக்கு. ஏற்கனவே இடஒதுக்கீட்டில் வேலைக்கு சேர்ந்தவர்கள் எத்தனை சதம் இன்னும் வாய்ப்பு கிடைக்காதவர்கள் எவ்வளவு பேரென்பது அவருக்கு கவலையில்லை. இந்தியாவில் எந்த திட்டம் நூறு சதவீதம் முழுமையாக நடக்கிறது ஆனால் இதற்கு மட்டும் ஏனிந்த ஆரவாரம் என்பதற்கும் விடையில்லை. அவர்கள் தலைமுறைகளாக அடிமைப்பட்டிருப்பது பற்றிகவலையில்லை. ஆனால் இன்று ஒரு தலித்மாணவனைவிட ஒருமதிப்பெண் அதிகம் பெற்றும் இடம் கிடைக்காவிட்டால் அது இந்தியாவின் முன்னேற்றத்தையே தடுக்குமாம். இத்தனைக்கும் கொஞ்சம் முன்புதான் இந்தியாவின் கல்விமுறையப் பற்றியும் கவைக்குதவாத மதிப்பெண்கள் இடத்தை நிர்ணயம் செய்வதையும் சொன்னார்.

அவர் சொன்ன ஒவ்வொரு காரணத்திற்கும் பதில் சொன்னேன் (எல்லாம் பாதி வலைப்பதிவு உபயம்). என்ன நடந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறீங்க. அதன் பிறகு எங்கள் மாலை சந்திப்பு முடிவுக்கு வந்தது :-))

இப்படியாகத்தான் நாம் புனித பிம்பங்களாகவே வளர்ககப்படுகிறோம். தலையை மண்ணுக்குள் புதைத்துக்கொண்டு மாற்று கருத்தை சற்றே திரும்பி பார்க்கக்கூட விரும்புவதில்லை. ஒவ்வொருவர் முதுகிலும் புனிதமென்று பெரும் அழுகலை முதுகில் சுமத்தப் பட்டிருக்கிறது . ஊடகங்களும், "பெரியவங்களும்" இதை செவ்வனே கட்டமைக்றார்கள். எதிர்த்து கொஞ்சம் பேசினாலும் நீங்க "ரவுடியாக" பார்க்க படுவீர்கள். நானும் கல்லூரி காலத்தில் இப்படியான புனிதனாக யோசித்துக்கொண்டிருந்தவன் தான். இன்று திரும்பி பார்க்கையில் எல்லாம் வேடிக்கையாக தோன்றுகிறது. ஆனால் இன்னும் முழுமைபெறவில்லை. கழுவ வேண்டியது இன்னுமிருக்கிறது.

இன்னும் எனக்கு, என்பிள்ளைகளுக்கு, எனக்கு தெரிந்தவர்களுக்கு இடஒதுக்கீட்டால் இடம் கிடைக்கவில்லை / கிடைக்காமல் போக போகிறது என்பதால் மட்டும் இதை எதிர்ப்பவர்கள்
ஒருமுறையேனும் எதிர்புறத்தை பார்க்கமுடியுமா. அதற்காக இரட்டை தம்ளருக்கு பதில் பிளாஸ்டிக் தம்ளரை பற்றி யோசிக்க சொல்லவில்லை. இரண்டாவது தம்ளரில் நீங்கள் குடிப்பதாக நினைத்து இதை பற்றி யோசிக்க முடியுமா. மேலாக்கை கூட நீக்கி உலவ விட்ட வக்கிரம் பிடித்த இந்த சமுதாயத்தில் இப்படியாக வரும் ஒருசில சிறு கொழுக்கொம்புகளை எதிர்த்து முனகக்கூட யாருக்கும் அருகதையில்லை.

இது வலைப்பூவின் புனித பிம்பங்களின் மனசாட்சிக்கு ஒரு கேள்வி. உங்களுக்கு ஆகாமல் போனதலும் இவனெல்லாம் நமக்கு சரியாக வருகின்றானே என்றும் தானே இடஒதுக்கீடு, திராவிடம் இதையெல்லாம் எதிர்க்கின்றீர்கள். நேர்மையான பதிலை இங்கு சொல்ல வேண்டாம். வலைப்பூவில் அடுத்தமுறை தேசியம், தகுதி என்றெல்லாம் ஜல்லியடிக்கும் போது உங்களுக்குள் சொல்லிப்பாருங்கள்.

18. மரணம் ஒரு முடிவல்ல

சென்ற முறை இந்தியா சென்ற சமயத்தில் தஞ்சையில் உள்ள ஒரு புத்தகக் கடையில் உலாத்திக் கொண்டிருந்த போது அப்துல் ரகுமானின் "மரணம் ஒரு முடிவல்ல" எதேச்சையாக கண்ணில் பட்டது. கட்டுரை புத்தகம் போல தெரிந்ததால் அசுவாரசியமாக புரட்டினேன். ஆனால் கொஞ்சம் படித்த பின்புதான் இதன் தேவை தெரிந்தது.

ஏற்கனவே என் முந்தய பதிவில் அப்துல் ரகுமானின் புத்தகங்களை பற்றி சொல்லும் போது அவரது "பால்வீதி" பற்றியும் சொல்லியிருந்தேன். அப்போது படித்தபோது பால்வீதியின் கவிதைகள் சுத்தமாக புரியவில்லை. ஏதோ பெரிதாக உள்ளே பொதிந்து கிடக்கிறது என்று மட்டும் தெரிந்தது ஆனாலும் வெகு இறுக்கமாக கட்டப்பட்ட கவிதையில், வரிகளுக்கிடையே மட்டுமல்ல வார்த்தைகளுக்கிடையே படித்தாலும் அவ்வளவாக புரியவில்லை. இதை ரகுமானே ஒப்புக்கொண்டதோடு கவிதையின் பொருள் விளங்கிக்கொள்ள மூடியுள்ள திரையின் கயிறுகளை நம் கையில் தருகிறார். "மரணம் ஒரு முடிவல்ல" புத்தகம் பால்வீதியின் மர்ம முடிச்சுகளை அவிழ்த்து போடுகிறது. முழுக்க சார்லியஸத்தின் அல்லது இருண்மையில் கட்டப்பட்ட பால்வீதியை கொஞ்சமேனும் வெளிச்சத்தில் படிக்க இது பெரிதும் தேவைப்படுகிறது. கிட்டதட்ட Spoon Feeding போலத்தான் என்றாலும் என்னைப் போல உள்ளவர்களுக்கு இது மிகவும் தேவை என்று நினைக்கிறேன்.

இதிலிருந்து ஒருதுளிமட்டும் இங்கே

என்னிலிருந்து கிழிக்கப்பட்ட
ஒரு தேதித்தாள்
இங்கே... சுவரில்...
சிலுவை அறையப்பட்டிருக்கிறது.

கிரண நூலிழை பின்னிய
இந்தக் கைக்குட்டை
விடைபெற்ற ஒரு நேரத்தின்
ஞாபகச் சின்னம்.

இது முன்னரே கொஞ்சம் புரிந்தாலும் கீழுள்ள விளக்கம் பார்த்தபின் படிக்கையில் முழுபரிணாமம் தெரிகிறது.

சுவரில் என் புகைப்படம் தொங்குகிறது. இது நானா. இல்லை இது வேறு நான். பழைய நான். இறந்த காலத்தின் ஏதொ ஓரு கணத்து நான். ஆம் இறந்து விட்ட நான். கணத்திற்கு கணம் நான் மாறிக்கொண்டிருக்கிறேன். புதிதாகிக் கொண்டிருக்கிறேன். உடலால், உள்ளத்தால். தினந்தோறும்
நான் கிழிக்கப்படுகிறேன். ஒவ்வொரு தேதித்தாளாக. இதோ! இது என்றோ என்னிலிருந்து கிழிக்கப்பட்ட ஒரு தேதித் தாள். இங்கே சுவரில் சிலுவை அறையப்பட்டிருக்கிறது.

அந்த புகைப்பட நேரம் நினைவு வருகிறது. அந்த நேரத்திற்குத்தான் என்மீது எவ்வளவு காதல், என்னிடமிருந்து விடைபெற்று செல்லும்போது அதை நான் மறந்து விடாமலிருக்க ஞாபகசின்னமாய், இந்த அழகிய கைக்குட்டையைத் தந்துவிட்டு சென்றிருக்கிறது. கிரணங்களால் என்னையே எம்ப்ராய்டரி செய்த கைக்குட்டை.

அப்துல் ரகுமானின் எண்ணவோட்டஙகள் எப்போதுமே என்னை பிரமிக்க வைக்கும். இந்தபுத்தகமும் அதை பிசிறில்லாமல் செய்திருக்கிறது. தனிமனிதராக அவர்பற்றிய பிம்பம் எதுமில்லை. எனவே தேவைக்கு அதிகமாக அவர் கலைஞரை புகழ்வது பிடிக்காதாயினும் இன்னும் என்னுளிருக்கும் பலூன் உடையவில்லை.

17. நட்சத்திர வணக்கம்

திடீரென தூக்கத்திலிருந்து எழுபவன் போல சட்டென தோன்றும் சில கணங்களில் மட்டுமே எழுதி பழக்கப்பட்ட என்னை இந்த வாரம் முழுவதும் எழுத சொல்லியிருக்கிறார்கள். முன்பே எழுதி தயாராய் வைத்துக் கொண்டு போடலாமென்றாலும் இன்னும் பழைய பழக்கம் மாத்திரம் முன்னால் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு அடம் பிடிக்கிறது. எனவே இந்த வாரம் எந்த வித முன் தயாரிப்பும் இன்றி, நதியில் மிதந்து செல்லும் ஓர் கட்டையைப் போல தோன்றியதை அதன் போக்கிலேயே எழுதிக்கொண்டு போவதாய் உத்தேசம்.

நான் பெரும்பாலும் பலரைப் போலவே இப்படித்தான் வாழ்விலும் அது போகும் போக்கிலேயே மிதந்தபடி சென்று கொண்டிருக்கிறேன் அதன் சுழல்களையும் மோதும் அலைகளையும் ரசித்தபடி. இதற்கு "பாதுகாப்பான" இடத்தில் பிறந்ததும் வளந்ததும் கூட காரணமாயிருக்கலாம். என்னதான் நதியின் போக்கிலேயே போனாலும் சில சமயங்களில் நான் நினைத்த வழி மட்டுமே அந்த நதி செல்லவேண்டும் அதற்காக முழுவதுமாக களமிறங்கவும் தயங்குவதில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் மோதி வெற்றிபெறும் போது கொஞ்சமேனும் தலையில் ஏறிவிடும் பாரத்தை குறைக்க பலர் துணைதருவதுண்டு, அதில் மிக முக்கியமானவர் காந்தி. தன் வாழ்க்கையின் திசைகளை முழுதுமாக தானே தீர்மானித்து அதிலேயே பயணம் செய்தவர்.

இவரைப் பற்றி ஆரம்பத்தில் பாடபுத்தகங்கள் கட்டமைத்த புனிதபிம்பமே இருந்தாலும் இப்போது முற்றிலும் மாறிவிட்டது. பாடபுத்தகங்கள் கட்டமைக்கும் இந்த புனித பிம்பங்கள் பற்றி எனக்கு நிறைய விமர்சனம் உள்ளது. இவை பெரும்பாலும் இலேசான காற்றில் உடைந்து விழும் மணல் சிற்பம் போல சிறு விமர்சனத்தில் நொறுங்கிப்போகின்றன. அதிலும் உடைந்து விழுபவை யோசிக்க வெளியை அளிக்காமல் முற்றிலுமாய் எதிற்புறத்தில் நிறுத்துகின்றன. இதைப்பற்றி இன்னொருநாள் சவகாசமாய் உட்கார்ந்து பார்க்கவேண்டும். காந்தி பிம்பமாயிருந்து, உடைந்து எதிர்ப்பக்கம் போய் மீண்டும் என்பக்கம் வந்து விட்டார். இப்போதெல்லாம் எனக்கு அவர் கடவுள் உருவில் காட்சி தருவதில்லை. ஆனாலும் சக மனிதராக மிக அதிகமாய் வசீகரிக்கிறார். தனிமனிதனாக நின்று மொத்ததையும் மாற்றி போட்டார்.

பாட நூல்களில் சொல்வதுபோல அவர்தான்(அல்லது அவர் மட்டும்) சுதந்திரம் வாங்கித்தந்தார் என்று சொல்ல மாட்டேன். ஆனாலும் அவர் பங்கு மற்ற அனைவரையும் விட மிகப்பெரியது. நம்முடைய வாழ்க்கையின் ஓட்டத்தை நம் விருப்பப் படியே நடத்த கூட பெரும்பாடயுள்ள நேரத்தில் தனது வாழ்க்கை ஓட்டத்தை மட்டுமல்லாமல் அவர் சார்ந்த சமூகத்தினதின் ஓட்டத்தையும் மாற்றி அமைத்தவர். மற்றவற்றை விட இது எனக்கு அவரின் மற்ற சாதனைகளை விட பெரும் செயலாக தோன்றுகிறது. இன்று காந்தி ஜெயந்தி. இது வெறும் நினைவூட்டலாக மட்டும் இல்லாது அவரை மீள்வாசிக்கும் நிகழ்வாக அமைந்தால் நல்லது. ஆனாலும் சில புனிதபிம்பங்கள் உருவாக்கிய "காந்தி மஹான்" எனும் சொல் இதையெல்லாம் அனுமதிக்குமாவென்றும் தெரியவில்லை.

[நண்பர்களுக்கு, சட்டென முடிவான ஒரு பயணத்தின் படி இப்போது washington லிருந்து wiscosin சென்றுகொண்டிருக்கிறேன். எனவே நாளை வரை மட்டுறுத்தல் தாமதமாகலாம். மன்னிக்கவும்]

16. உதிரப்போகும் ரோமம்- வைக்கோ

சில காலமாய் வைகோவின் செவ்விகளை வருத்தத்தோடு மௌனமாக படித்து வருகிறேன். தூளாய்ப்போன நம்பிக்கையினால் இப்போது இவரைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் சிதிலமடைந்து கிடக்கும் பழைய கோட்டையை காண்கையில் தோன்றும் சொல்லவியலா அயர்ச்சிதான் வருகிறது.

சில காலம் முன்பு வரை தேய்ந்துவிட்ட திராவிட கொள்கைகள் இவரால் துளிர்க்குமென்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருந்ததென்னவோ உண்மைதான். அது இந்த தேர்தலுக்கு பிறகு முற்றிலும் நிராசையாகிவிட்டது. இன்னும் சொல்லப்போனால் வைக்கோ கூட்டணியிலிருந்து வெளியேறியது மு.க வின் சதியாயிருக்கலாமென்றும், அல்லது கட்சியிலுள்ள இரண்டாம் கட்ட தலைவர்களால் உந்தப்பட்டு இந்த முடிவை இவரது விருப்பமின்றி எடுத்திருக்கலாமென்றும் அதனால் இவரை கட்சியின் தோழர்களுக்காக கொள்கைகளை சமரசம் செய்து கொண்டவர் என்று பலரைப்போல் நானும் நம்பியிருந்தேன். பெரும்பாலும் எனக்கு வைகோ மற்றும் அவரது தொண்டர்கள் மீதிருந்த நம்பிக்கையில் துளியளவு கூட அவரது இயக்கத்தின் இரண்டாம் மட்ட தலைவர்களிடம் இல்லை. பெரும்பாலானவர்கள் பதவி வெறிபிடித்த ஓட்டுண்ணி அரசியல் வியாதிகளாகவே தெரிந்தனர். அதுகூட இவ்விதமான எண்ணம் கொள்ள காரணமாயிற்று. அதையெல்லாம் சமாளித்து வெற்றிகரமான மாற்று சக்தியாக அல்லது குறைந்தது ஒரு முக்கிய தீர்மாணிக்கும் நிலைக்கு வருவாரென்று இருந்தேன். ஆனால் அம்மையாருடன் கூட்டணிகொண்ட பின்பு இவரது செவ்விகளும், பேச்சுகளும் சாயத்தை மொத்தமாக வெளுத்து விட்டன. இப்போது அவ்விதம் வந்து விடுவாரோ என்று கவலைப்பட வைத்து விட்டார். நாய் முகமூடி மாட்டினால் குரைத்துத்தான் ஆகவேண்டும். அதைக்கூட ஓரளவுக்கு ஏற்றுக் கொள்ளலாம். ஆனாலும் அளவுக்கு மீறி வாலைக்குழைத்துக்கொண்டபடி எசமானிக்காக துதிபாடுவது அவரது மதிப்பை வெகுவாக குறைத்து விட்டது. இதில் திருமா எவ்வளவோ தேவலாம்(இதுவரை). திருமா இதில் மிகவும் சமன் செய்து நடப்பதாக தோன்றுகிறது. பொதுவாக கூட்டணி தலைவியை ஆதரித்தாலும் தேவையான சமயங்களில் மட்டும் எதிர்கருத்தை தயக்கமின்றி சொல்லியும் சரியான கோட்டில் செல்வதாக தோன்றுகிறது.

பெரும்பாலும் எனக்கு திராவிட தலைவர்களின் பால் ஈர்ப்புகொள்ள வைத்ததில் திரவிட சமூக நீதிகொள்கைகளும், அவர்களின் தமிழ் மேடைப்பேச்சுக்களும் தான். பெரும்பாலும் கலைஞரின் அறிக்கைகளை பெரும்பாலும் அதன் உள்ளடக்க கருத்து எனக்கு ஒப்பவில்லையென்றாலும் அதில் உள்ள தமிழ் ஆளுமைக்கும், தொனிக்கும் எள்ளலுக்காகவும் படிப்பேன். அதேபோல் தான் வைகோவின் மேடைப்பேச்சும். இதுவரை அவரது பொதுக்கூட்டங்களுக்கு நேரில் சென்றதில்லையாயினும் ஒலிப்பேழைகளின் வழி நிறைய கேட்டிருக்கிறேன். உணர்வுக்கு தேவையான ஏற்ற இறக்கங்களுடன் நல்லமொழிநடையோடு, ஏராளமான புதிய மேற்கோள்களோடு கேட்கும்போது நம்மையும் அந்த சுழலில் அதன் வேகத்தோடு இழுத்துச் செல்லும். அவரது மேற்கோள்கள் பலசமயம் மூலத்தை தேடி ஓடவைக்கும். ஆனால் இன்று அதே மேற்கோள்கள் நகைப்பின் மையப்புள்ளிகளாகி விட்டன. அதேபோல் அதேபோல அவரது துணிவான ஈழநிலைப்பாடும் அவரை திரும்பி பார்க்க வைத்தன. என் பதின்ம வயதுவரை எங்கள் பகுதிகளில் விடுதலைப்புலிகள்தான் பெரும்பாலானோரின் ஆர்தசன நாயகர்கள். அதுதான் முதலில் என்னை இவர் பேச்சுகளின் பால் கவனம் கொள்ள வைத்தது. குறைந்தபட்சம் இதில் இன்னும் சகோதரிக்காக சமரசம் செய்து கொள்ளாதது ஆறுதல் அளிக்கிறது.

என் தந்தையின் கல்லூரிப்பருவத்தில் அவரும் அவர் நண்பர்களும் நாவலரின் பேச்சைக் கேட்ட 10 கல் பயணம் செய்து கேட்டுவருவார்களாம். அதுவும் இறுதியாக "எங்கள் வாழ்வும் எங்கள் வளமும் மங்காத தமிழே என்று சங்கே முழங்கு" என்று முடிக்கும் வரை கேட்ப்பார்களாம். அதே நாவலர் உதிர்ந்த ரோமமான போது எப்படியிருந்தவர் இந்த பதவியாசையினால் இப்படியாகிவிட்டாரென்று மிக வருத்தப்பட்டார். அது அவர் தலைமுறை. அடுத்த தலைமுறைக்கு வைக்கோவும் வந்து விட்டார். எப்படியும் சகோதரியை விட்டு விலகும் போது மீண்டும் அதே வாசகம் அல்லது அதேபோன்ற வாசகம் புரட்சிதலைவியிடமிருந்து வருமென்று எதிர்பார்க்கலாம். அப்போது ஒரு கீழான அரசியல்வியாதியாகத்தான் தோண்றப் போகிறார். காரணம் வைக்கோ தன் மீதான நம்பகத்தன்மையை இழந்துவிட்டார். இனி அதை திரும்ப கொண்டுவாரென்ற நம்பிக்கையுமில்லை.

எனவே உதிரப்போகும் ரோமத்திற்கு என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்களைச் இப்போதே சொல்வதைத்தவிர வேறு ஒன்றுமில்லை.

15. அப்பாடி நானும் ஆறு போட்டாச்சு

பிடித்த புத்தகங்கள்.
1. சயாம் மரண ரயில் - சண்முகம். இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் போது மலேய தமிழ்மக்களை ஜப்பானியர் கொடுமைப்படுத்தியதை விவரிக்கும் நாவல். அப்பெரும் சோகங்களுக்கு மத்தியில் ஒர் தமிழ் இளைஞனுக்கும், தாய்லாந்து யுவதிக்குமான காதலைச் சொல்லும் நாவல். கொஞ்சம் சினிமா போலிருந்தாலும் அந்த காதல் கதை எங்கள் வீட்டிலிருக்கும் அனைவரது மனதையும் வெகுவாக கவர்ந்தது. கிட்டதட்ட வீட்டில் அனைவரும் வரிகளை மனப்பாடமே செய்து விட்டோம். அதனால்தான் எனக்கு பெண் பார்த்து விட்டு வந்து அம்மாவும், தங்கையும் "பெண் அங்சாலா(நாவலின் நாயகி) போல் இருப்பாள்" என்று சொன்ன ஒரே வரியில் தலையாட்டிவிட்டேன் :-))) . இது மலேயாவிலிருந்து எங்களுக்கு வந்த நாவல். மலேயாவிலிருக்கும் சண்முகம் என்பவர் எழுதியது. எனவே மலேசியா, சிங்கப்பூரிலிருக்கும் நண்பர்கள் அங்கே தேடிப்பார்க்கலாம். இதே சம்பவத்தை வைத்துத்தான் "End of All Wars" என்ற ஆங்கில படமும் வந்தது. ஆனால் இந்த புத்தகம் அனைத்து தரப்பாரையும் காட்டுவது போலில்லாமல் வெறும் ஆங்கிலேயரை மட்டும் முன்னிறுத்தியும் மற்றவர்களின் பங்களிப்பையோ, சோகத்தையோ சுத்தமாக காட்டாமல் எடுக்கப்பட்ட படம்.

2. பித்தன் - அப்துல் ரஹ்மான் முதலில் படித்தது அப்துல் ரஹ்மானின் பால்வீதியென்றாலும் மிக மிக பிடித்த கவிதை தொகுப்பு "பித்தன்" தான். ஏற்கனவே இதைப்பற்றி சொல்லியிருக்கிறேன். என்னைப் பொருத்தவரை இதுதான் அவரது masterpiece. அது ஏனோ விருது வாங்கிய ஆலாபனையை விட இதுதான் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது.

3. பொன்னியின் செல்வன் - கல்கி. இதைப்பற்றி சொல்லவேண்டுமா என்ன? :-)

4. வெள்ளரி நிலத்தில் பிள்ளைப்பேறு - ருஷ்ய குறுநாவல்களின் மொழிபெயர்பு.இது சிறந்த ருஷ்ய நாவல்களின் மொழிபெயர்ப்பு. இதிலுல்ல "வெள்ளரி நிலத்தில் பிள்ளை பேறு", "நாற்பத்து ஒன்றாவது", "நூர்ஜஹான் பீவீ" போன்றவை மிக நல்ல நாவல்கள். இது இப்போது எங்கு கிடைக்குமென்று தெரியவில்லை.

5. பெரும்பாலும் எல்லா காமிக்ஸ் புத்தகங்களும்.பெரும்பாலும் எல்லோரையும் போல நானும் சிறு வயதிலிருந்தே இந்த புத்தகங்களின் ரசிகன். இப்போதும் பார்க்கும் போதெல்லாம் வாங்கி
படிப்பேன்.

6. பாலம் -ஸ்டாலின்கிராட் யுத்தம் பற்றிய நாவல்ஏழாம் வகுப்பில் பள்ளி நூலகத்திலிருந்து எடுத்து படித்தது. ஸ்டாலின் கிராட் சண்டையின் போது அருகிலிருந்த கிராமத்தை களமாக கொண்டு எழுதப்பட்ட நாவல். அந்த கிராமத்தினர் அங்கிருக்கும் ஒரு பாலத்தினின் வழியே ஜெர்மானியர் உள்ளே நுழையாமல் தடுப்பதை விவரிக்கும் புத்தகம். வெகு காலம் முன்பு படித்ததால் மற்ற விவரங்கள் நினைவில்லை. ஆனால் கதை மட்டும் இன்னும் நினைவில் உள்ளது.

காண விரும்பும் இடங்கள்.
1. நம்செங் கேம்ப் -- சயாம் மரண ரயிலில் வரும் இடம்
2. தக்னா பசார் அல்லது பாடாங் புசார் -- சயாம் மரண ரயிலில் வரும் இடம்.
3. பழைய தஞ்சையும், பழையாறையும் -- பொன்னியின் செல்வன் எபெக்ட்டுதான் வேறென்ன.
4. ருஷ்யாவின் ஸ்டெப்பி புள்வெளிகளின் அருகாமையில் உள்ள ஏதேனும் ஒரு கிராமம்.
5. சிம்லா
6. காஷ்மீர்

பிடித்த இடங்கள்
1. நான் பிறந்து வளர்ந்த எங்கள் ஊர்.
2. தாத்தா, பாட்டி வாழும் பக்கத்து ஊர்.
3. தஞ்சை பெரிய கோவில்.
4. ஊட்டி
5. ஆழ்ந்த அமைதியிலிருக்கும் இரவில் எல்லா ஊர்களும்
6. ஆரவாரமில்லா எல்லா கடற்கரைகளும்.

பிடித்த படங்கள்
1. என் பொம்முகுட்டி அம்மாவுக்கு
2. வேதம் புதிது
3. முதல் மரியாதை
4. மௌன ராகம்
5. ரோஜா
6. இதயத்தை திருடாதே.

பிடித்த பாடல்கள்
1. நீதானே என் பொன்வசந்தம் - நினைவெல்லாம் நித்யா
2. ராஜராஜ சோழன் நான் - இரட்டைவால் குருவி
3. குழலூதும் கண்ணனுக்கு - மெல்லத் திறந்தது கதவு
4. என் கண்மணி - சிட்டுக்குருவி
5. நீ ஒரு காதல் சங்கீதம் - நாயகன்
6. செல்லமே செல்லமே என்றாயடி - ஆல்பம்
[என்ன செய்றது. இப்பவெல்லாம் இதுபோல பாட்டு தான் பிடிக்குது. அதுவும் கடைசி பாட்டு loopல ஓடிகிட்டு இருக்கு. :-)]

பிடித்தவை ஆறு.
1. புத்தகங்கள்
2. குழந்தைகள்
3. நிசப்தமான நிலவொளியுள்ள இரவுகளில் ஊர் சுற்றுவது.
4. மூன்றாம் வகுப்பு இரயில் பயணங்கள்.
5. இணையத்தில் மேய்வது.
6. ஜவா நிரலியுடன் மணிக்கணக்கில் சண்டை போடுவது. (Esp. with NullPointer Exception :-))

இதுவரை எந்த சங்கிலிப்பதிவு எழுதியதில்லையாதலால் வெற்றி அழைத்ததும் ஏதேதோ எழுதலாமென்று தோன்றினாலும் எழுதுவதற்கு அதிக நேரம் ஒதுக்க முடியாததாலும் மற்றவர்கள் போட்டிருக்கும் அதே வழிமுறையில் நானும் போட்டுவிட்டேன். கீழே உள்ளவர்களையும் அழைக்கிறேன். இந்த நண்பர்களுக்கு சங்கிலி பதிவு பிடிக்காவிட்டால் எழுத வேண்டிய கட்டாயமில்லை. எழுதினால் மகிழ்வேன்(வோம்).

1. செந்தில் குமரன் (குமரன் எண்ணம்)
2. வடுவூர் குமார்
3. ஓசை
4. ராஜகுமார்
5. ஜெயபால்
6. பிரியமுடன் கேபி

14. ஒரு தற்கொலையும், துரத்தும் நினைவுகளும்

அன்று கல்லூரி விடுமுறையில் வீட்டில் இருந்த சமயம் அந்திசாயும் நேரத்தில் ஒரு கூக்குரல் கேட்டது. சிறிது நேரத்தில் ஒன்று சிலவாகவும் பின்னர் பலவாக பலமாகவும் ஆனது. சட்டென சட்டையை மாட்டிக்கொண்டு ஓடினேன். அவன் நினைவிழந்து கிடந்தான். சற்றே தூக்கலான மது வாசனையும், கொஞ்சம் போல வயலுக்கு தெளிக்கும் பூச்சிமருந்து வாசனையும் வீசியது.

விழுந்து கிடந்தவன் துவக்கப் பள்ளி முழுவதும் என்னுடனே படித்தவன். தந்தை சிறுவயதிலேயே இறந்து விட்டதால் பெரும்பாலும் கட்டுப்பாடற்றே வளர்ந்து வந்தான். 30 அடி ஆழ கிணற்றில் குதிப்பதும், தென்னை மரத்திலேறி கிளி, பொன்வண்டு பிடிப்பதுவுமாக சிறுவயதுகளில் சக வயது தெருப்பையன்களின் ஆதர்சனமாகவே இருந்தான். வீட்டிலிருந்து கடிகார முள்ளைக் கட்டிகொண்டு நாங்கள் விளையாட வரும் போது அவன் மட்டும் மணிக்கணக்கில் ஆற்றில் நீச்சலடிப்பான். அதுவும் எனக்கு பம்பரம் கற்று தந்ததிலிருந்து, இரகசியமாய் என்னை ஆற்றுக்கு நீச்சலடிக்க, மீன்பிடிக்க அழைத்து போவது வரை அவனேதான் செய்வான்.

துவக்கப்பள்ளி முடிந்ததும் வெவ்வேறு பள்ளிகளுக்கு சென்று விட்டதால் தொடர்புகள் அருகிவிட்டன. சேர்ந்து ஊர்சுற்றுவது கோடை விடுமுறைகளோடு முடிந்து விட்டது. அதுவும் பத்தாம் வகுப்பு வந்ததிலிருந்து முடிவுக்கு வந்தது. அப்போதெல்லாம் எங்கள் பக்கங்களில் கிரிக்கெட் சிறிய அளவில் இருந்தாலும் பிரசித்தி பெற்ற விளையாட்டுக்கள் கபடியும், கைப்பந்தும் தான். ஊருக்கு ஒரு அணி கைப்பந்திற்கென்று இருந்தால், தெருவுக்கு ஒன்று கபடிக்கென்றிருக்கும். சில சமயம் சண்டையால் பிளவுபட்டு தெருவுக்கு இரண்டு, மூன்று கூட இருக்கும். இவனுக்கு படிப்பில் எந்த முன்னேற்றமில்லாவிட்டாலும் கபடி விளையாட்டில் பெரும் பேர் கிடைக்க ஆரபித்தது. ஆள் ஒல்லியாக இருந்தாலும் வியூகம் வகுப்பதிலும் உடைப்பதிலும் தேர்ந்திருந்ததால் வெகு வேகமாக எல்லோருக்கும் தெரிந்தவனானான். அவனுக்காக தனி வியூகங்களை எதிரணியினர் வகுக்கும் அளவிற்கு ஆனான்.

கபடிக்காக சுற்றியதில் ஒவ்வொரு வகுப்பும் தாண்டுவது அவனுக்கு பெரும்பாடாகவிருந்தது. ஒருவழியாக அவன் பத்தாம் வகுப்பு தேர்வு எழுதியபோது நான் கல்லூரியில் நுழைந்திருந்தேன். அந்த பத்தாம் வகுப்பு தேர்வை மூன்று வருடங்கள் திரும்ப திரும்ப எழுதியும் 2 பாடங்கள் தான் முடித்திருந்தான். மாவட்ட மற்றும் மாநிலத்துக்கு விளையாட பத்தாம் வகுப்பு முடித்தே ஆக வேண்டியிருப்பதால் "வேறு" வழிகளில் முடிக்க முயற்சிப்பதாக மற்ற நண்பர்கள் சொன்னார்கள். கூப்பிட்டு "ஏதாவது டியூஷன் போயாவது படியேண்டா" என்றால் சிறு சிரிப்பும் வாத்திகளுக்கு நாலு வசவும் தான் பதிலாக வரும். இந்த கால கட்டங்களில் அவ்வப்போது நாங்கள் கைப்பந்து விளையாடும்போது வந்து கலந்துகொள்வான் ஆனாலும் அவனுக்கு சகவாசம் பெரும்பாலும் "பெருசுகளுடன்" ஆகியிருந்தது.

இப்படியான நேரத்தில் யாரிடமோ பத்தாம் வகுப்புக்காக பாஸ் செய்ய பத்தாயிரம் வரை பணம் கொடுத்து ஏமாந்ததாகவும், திருப்பி கேட்கையில் கடைத்தெருவில் சண்டை வலுத்ததாகவும் சண்டையின்போது அடிவாங்கிய எதிராளி அவன் அம்மாவையும், சித்தியையும்(அவன் அப்பாவுக்கு இரு மனைவிகள்) கேவலமாக திட்டியதாகவும் அதனால் பிராந்தியில் விஷம் கலந்து குடித்ததாகவும் பின்னர் தெரியவந்தது.

இதற்குள் நிலமை புரிந்து மருத்துவமனைக்கு 2 கி.மீ செல்லவேண்டுமாதலால் பக்கத்து வீட்டிலிருந்த பைக்கை எடுத்து வர ஓடினேன். அவன் அம்மாவும் மற்றும் சிலரும் உப்புத்தண்ணீரும், வேறு ஏதோவும் கொடுத்து வாந்தியெடுக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தனர். வேகமாக வண்டியை எடுத்து வந்து நிறுத்தினேன். சிலர் தூக்கி பைக்கில் உட்காரவைக்க அவனுக்கு பின் இன்னொருவர் உட்கார்ந்து பிடித்துக்கொண்டார். என்மேல் சாய்ந்து கிட்டதட்ட தொங்கிக்கொண்டே வந்தான். வேகமாக செல்கையில் பாதிவழியில் சில வினாடிகள் சுயநினைவு வந்தது. சுயநினைவு வந்ததும் என்னை விளித்து "டேய் நான் சாக போறேன். பொழைக்க வைக்க பாக்குறியா" என்று சிரித்தபடி மீண்டும் சுயநினைவிழந்தான். இப்போது அவன் உடல் அசாதாரணமாய் முறுக்கேறி என் முதுகை பிடித்து அழுத்த நான் வண்டியின் மேல் கிட்டதட்ட படுத்து விட்டேன். அந்த நாட்களில் நான் அவனை விட கொஞ்சம் பலமானவன்தான். சாதாரணமாக அப்படி அழுத்தினால் என்னால் தாக்குபிடிக்க முடியும். ஆனால் இப்போதைய பிடி அசுர பலத்தில் இருந்தது. ஆனாலும் விடாமல் தலையை மட்டும் தூக்கிய பாதையை பார்த்த படி ஹாரனை அழுத்திக்கொண்டே வண்டியை விரட்டிக்கொண்டிருந்தேன். பின்னால் பிடித்துக்கொண்டிருந்த அண்ணனோ அவனைப் அடக்கி பிடிக்க போராடிக்கொண்டிருந்தார். சிறிது நேரம் கழித்து மெதுவாக உடல் தளர்ந்தது.

ஒருவழியாக பத்து நிமிடங்களில் மருத்துவரிடம் கொண்டு சென்று சேர்த்தோம். நான் குடம் முழுக்க தண்ணிரோடு தலைக்கு மேல் பிடித்துக்கொள்ள மருத்துவர் மெல்லிய நீண்ட குழாயின் ஒரு முனையை வாய் வழியே அவன் வயிறு வரை விட்டார். மறுமுனை குடத்தில் உள்ள தண்ணீரில் மூழ்கியது. குழாய் வழியே தண்ணீர் சென்று வயிற்றை சுத்தம் செய்து வாய்வழியே வந்தது. அதன் துர்நாற்றமே தாங்க முடியாமல் இருக்க, சிறிது நேரத்தில் மலமும் சிறுநீரும் வெளியானதும் அருகிலிருந்த நாங்கள் இருவரும் வாந்தியெடுக்கும் நிலைக்கு வந்தோம். இன்னும் அரைமணி நேர பெரும் போராட்டத்துக்குப்பிறகு மருத்துவர் கையை விரித்து விட்டு தஞ்சாவூர் பெரிய மருத்துவமனைக்கு கொண்டுசெல்ல சொன்னார். அதற்குள் தெருவிலிருந்த ஏராளமானோர் வந்து விட அங்கிருந்த ஒரு காரில் அவனை ஏற்றினோம். நானும் இன்னொருவரும் தூக்கியபோதே அவன் உடல் லேசாக வெட்டியிழுக்க மொத்தமாக வியர்த்துப்போனேன். அதன்பிறகு அங்கு நிற்கவும், காரில் தஞ்சை செல்லவும் என்னால் முடியாமல் வீட்டிற்கு திரும்பிவிட்டேன்.

ஆனால் நான் வந்து சில நாழியில் "அதுவும்" திரும்பிவந்தது. கூடவே சுற்றி திரிந்த ஒருவன் என் கைகளில் இறந்ததும், அவன் கடைசியாய் பேசியது என்னுடன் என்ற நினைவு துரத்தவும் திரும்ப போய் "அதை" பார்க்க திராணியில்லாமல் என் அறையில் அப்போது சென்று நுழைந்தவன் அடுத்தநாள் மதியம் "காரியம்" முழுவதும் முடிந்தபின் தான் வெளியே வந்தேன். ஆனால் அன்றைய அதிர்வு பலவருடங்களாய் என்னுள் இருக்கிறது.

13. காத்திருக்கவேணும்

சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா!
        சூரிய சந்திரரோ?
வட்டக் கரிய விழி - கண்ணம்மா!
        வானக் கருமை கொல்லோ?
பட்டுக் கருநீலப் - புடவை
        பதித்த நல் வயிரம்
நட்ட நடு நிசியில் - தெரியும்
        நஷத் திரங்க ளடீ!
சோலை மல ரொளியோ - உனது
        சுந்தரப் புன்னகை தான் ?
நீலக் கடலலையே - உனது
        நெஞ்சி லலைக ளடீ!
கோலக் குயி லோசை - உனது
        குரலி னிமை யடீ!
வாலைக் குமரி யடீ - கண்ணம்மா!
        மருவக் காதல் கொண்டேன்.
சாத்திரம் பேசு கிறாய் - கண்ணம்மா!
        சாத்திர மேதுக் கடீ!
ஆத்திரங் கொண்டவர்க்கே - கண்ணம்மா!
        சாத்திர முண்டோ டீ!
மூத்தவர் சம்மதியில் - வதுவை
        முறைகள் பின்பு செய்வோம்;
காத்திருப் பேனோடீ? - இதுபார்.
        கன்னத்து முத்த மொன்று!

12. மதுமிதா அவர்களின் ஆய்வுக்காக,

வலைப்பதிவர் பெயர்: சோழநாடன்
வலைப்பூ பெயர்: தேடலின் பாதையில்
சுட்டி(url) : http://www.chozanaadan.blogspot.com/
ஊர்: சியாட்டல் (நாமெல்லாம் வெக்கிடையாட்டு கூட்டம் போல ஊர் ஊராய் சுற்றும் மென்பொருள் ஆசாமி. இப்போது இருப்பது சியாட்டல்)
நாடு: அமெரிக்கா
வலைப்பூ அறிமுகம் செய்தவர்: ஆங்கில வலைப்பதிவை பற்றி முன்பே தெரிந்தாலும் தமிழ் வலைப்பதிவுகளைப் பற்றி 2003 ஜூனில் பத்ரியின் மூலம் அறிமுகம் கிடைத்தது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை பெரும்பாலும் தொடந்து கொண்டே வருகின்றேன். ஆரம்பத்தில் கிட்டத்தட்ட அனைத்தையும் படிப்பேன். இப்போது நேரம் கிடைக்கையில் முடிந்தவற்றை பற்றி மட்டுமே படிக்கிறேன்.
முதல் பதிவு ஆரம்பித்த நாள்,வருடம்: ஜூன் 21, 2005 ல்
இது எத்தனையாவது பதிவு: 12
இப்பதிவின் சுட்டி(url): http://chozanaadan.blogspot.com/2006/06/12.html
வலைப்பூ ஏன் ஆரம்பித்தீர்கள்: முதலில் பின்னூட்டமிடுவதற்காக மட்டுமே ஆரம்பித்தேன். பிறகு அவ்வப்போது கொஞ்சம் எழுதவும் செய்கிறேன். இப்படியும் சொல்லலாம்- இது என் இலக்கற்ற பயணத்தில் கடந்தவைகளும், உள்ளே சூல்கொண்டவைகளும் விட்டுச் சென்ற சுவடுகளின் பதிவுகளுக்கும், சூழலின் மீதான பிம்பங்களின் பிரதிபலிப்பிற்கும்.
சந்தித்த அனுபவங்கள்: நீண்ட காலமாய் என்னுள் இருந்த பல பார்வைகள் மாறியிருக்கின்றன. நல்ல புத்தகங்களின் அறிமுகம் நிறைய கிடைத்திருக்கிறது.
பெற்ற நண்பர்கள்: நண்பர்கள் என்று சொல்லமுடியாது. ஆனால் பல நல்ல அறிமுகங்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.
கற்றவை: சில சமயம் கோபத்தில் சட்டென தெரித்து விழும் வார்த்தைகளை கட்டுபடுத்த இங்குதான் கற்றுகொண்டேன்.
எழுத்தில் கிடைத்த சுதந்திரம்: அவசியமான அதேசமயத்தில் அபாயகரமான முழு சுதந்திரம். {அதுவும் சில நேரங்களில் சிலரிடம் சுட்டி கொடுக்கும் வரைதான்:-)}
இனி செய்ய நினைப்பவை: படித்துக்கொண்டிருப்பதைவிட இப்போதைக்கு எந்த திட்டமும் இல்லை. முடியும்போது ஏதாவது எழுதலாம்.
உங்களைப் பற்றிய முழுமையான குறிப்பு:சொல்லிக்கொள்ளும் அளவில் பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. http://chozanaadan.blogspot.com/2006/01/1.html இந்த சுட்டியில் என்னைப் பற்றிய சிறு அறிமுகம் கிடைக்கும்.
இன்னும் நீங்கள் சொல்ல நினைக்கும் ஒன்றைச் சேர்க்கலாம்:
சுயதம்பட்டம் அடிக்க வாய்ப்பு தந்ததற்கு நன்றி. உங்கள் முயற்சி வெற்றி பெற வாழ்த்துக்கள்.

11. முகில்களின் மடியில்

இன்னும் என்னுள்
எதிரொலிக்கும்
உன் குரல், மெல்ல
எனை
நிரப்பியிருக்கிறது.

விசிறியடித்த
வெண்பஞ்சு பொதிகளின்
மேலாக
கைகோர்த்த படி
மிதந்து கொண்டிருக்கிறோம்
நாம்.

சலனமே இல்லா
நதிபோல
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது
என் எண்ணங்கள்
உன்னை மட்டும்
சுமந்த படி.

நேர அட்டவணைகளையெல்லாம்
புறங்கையால் தள்ளி
இரக்கமில்லாமல்
ஆக்கிரமிக்கிறாய்
என்னை.

இதுவே வெறும்
ஆரம்பம்தான்
போக வேண்டியது
எவ்வளவோ
மீதமுள்ளது.

எப்போதும்
எந்நிலையிலும்
என்னோடிருப்பாய்
என்ற எண்ணமே
என்னை வழிநடத்துகிறது.

கண்ணம்மா,
நமது நெடும்
பயணத்திற்கு தயார்படுத்து
உன்னோடு என்னையும்
சேர்த்து.

10. மறுமொழி மட்டுறுத்தலும், தீர்வுக்கான முயற்சியும்

அன்னியன் அவர்களது blog firewall பற்றிய பதிவை படித்தேன். நானும் இதேபோல் ஒன்றை மறுமொழி மட்டுறுத்தலை கட்டாயமாக்கிய போது அதற்கு தீர்வாக முயற்சி செய்தேன். ஆனாலும் சில தொழில்நுட்ப காரணங்களாலும், தங்கை திருமணத்திற்கு இந்தியா செல்ல வேண்டியிருந்ததாலும் அதை அப்படியே குப்பையில் போட்டு விட்டேன். மேலும் இங்கேதான் தொழில்நுட்பத்தில் பெரிய தலைங்க எல்லாம் இருக்கே அவங்களாலெயே முடியல போல அதான் யரும் இதை பத்தி பேசலன்னு விட்டுட்டேன். இப்போது அன்னியன் பதிவை பார்த்தவுடன்தான் இதே விஷயத்தை பல பேர் முயற்சி செய்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது. எனவே நான் எதுவரை வந்துள்ளேன் என்பதை போட்டால் இதை தொடர நினைப்பவர்களுக்கும் பயன்படும் என்பதால் நான் முடித்தவரை விவரிக்கின்றேன். முடிபவர்கள் தொடரலாம்.

நான் என் நிரல் பின்வருமாறு வேலை செய்ய வேண்டுமென்று விரும்புகிறேன்.
நிரல்

1. if the user id exists in Whilte list it should allow the user to comment directly. (it will appear in the blog immediately)
2. else it will send the comment for moderation.
3. all Anonymous and Other user's comment directly goes to moderation.
பார்க்க படம்:



இதில் முதலாவது javascript மூலம் எளிதில் முடிந்துவிட்டது. இதற்கு KVR கொடுத்திருந்த பின்னூட்டபெட்டியை பயன்படுத்தினேன்.
2 வதும் 3 வதும் முடியவில்லை. காரணம் இதற்கு ஏதேனும் server side நிரல் தேவை. எனக்கு JSP,Servletல் இதற்கு நிரல் எழுத முடியுமென்றாலும் அதை host செய்யும் server கிடைக்கவில்லை. உண்மையில் அதிகம் தேடவில்லை. இந்திய பயணத்திற்கான முன்னேற்பாடுளில் இறங்கிவிட்டதால் பாதியில் விட்டுவிடேன்

இதிலுல்ல குறைபாடு ஒவ்வொரு bloggerஉம் தனித்தனியே ஒரு JSP கோப்பை மின்னஞ்சல் அனுப்பும் வசதியுள்ள வழங்கியில் போட்டு வைக்க வேண்டும். சரி இதைக் களையவேண்டுமானால் நிரலை பொதுவாக எழுதி தமிழ்மணம் போன்ற ஒரு வழங்கியில் பொதுவில் போடலாம். இதிலும் ஒரு பிரச்சனை என்னவென்றால் ஏராளமான மறுமொழிகள் வருவதால் நிறைய மறுமொழிகளை கையாளவேண்டும் மேலும் நிறைய மின்னஞ்சல்களை அனுப்பவேண்டும். இதற்கு ஏராளமான banwidth தேவப்படும். அனைத்தையும் தனிநபர் இலவசமாக செய்யமுடியுமாவென்று தெரியவில்லை. இதுகுறித்து மேலதிக தகவல் தெரிந்தவர்களும் வேறு வழிமுறை தோன்றுபவர்களும் சொல்லுங்கள். மேலும் முயற்சி செய்ய நானும் உங்களோடு வருகிறேன்.

சரி யாஹ¥ 360 போல் நாம் விரும்புபவர் மட்டும் மறுமொழியிட வேண்டுமென்றால் javascriptன் மூலம் எளிதாக செய்யலாம்.
அன்னியன் பயன்படுத்துவதுபோல் தனி js கோப்புகொண்டும் செய்யலாம்(அன்னாத்தே அன்னியன் view source பாத்தாலே எல்லாம் தெரியுது. இதுல என்ன ரொம்ம பீலா:-))))) ). இல்லையேல் KVR ன் பின்னூட்டப்பெட்டியின் நிரலில் AddName methodல் ஒரு if blockஐ சேர்ப்பதன் மூலமும் செய்யலாம். ஆனால் எனக்கு இது பிடிக்காததால் இதை என் பதிவில் பயன்படுத்தவில்லை(ஆமா பின்ன வர்ர கொஞ்ச பின்னூட்டத்தையும் இதுபோல ஏதாவது செஞ்சு விரட்ட முடியுமா?:-)) ). வேறு யாருக்கும் தேவையெனில் சொல்லுங்கள் செஞ்சுடுவோம்.